اوتیسم اختلالی است که اغلب از اسم آن وحشت داریم و بسیاری از افراد وقتی نامش را می‌شنوند ناخودآگاه در ذهنشان چهره های کودکانی همیشه متشنج و پر سر و صدا شکل می‌گیرد که توانایی انجام هیچ کاری را ندارند و قرار نیست هیچ زمان آرام شوند. ما در این مقاله تلاش میکنیم به شما و همچنین والدینی که کودک اوتیسم دارند کمک کنیم تا هر چه بیشتر با این اختلال آشنا شده و شیوه برخورد صحیح با این کودکان را فراگیرید.
اختلال اوتیسم چیست؟
اختلال اوتیسم طیفی از رفتارهای مشخص و خاص است که در کودکان مبتلا به این اختلال قابل مشاهده است. طیف گسترده ای از علائم، نشانه ها و رفتارها وجود دارد که با توجه و دقت در آنها کودکان مبتلا به اوتیسم درجه بندی می شوند و مشخص می شود در کدام قسمت طیف قرار دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم اگر زود تشخیص داده شوند، میتوان با مداخلات مناسب و کاردرمانی و توضیحاتی در مورد چگونگی راحت تر کردن زندگی برای آنها، برایشان آسایش و آرامشی را به وجود آوریم تا آسان‌تر زندگی کنند.
باید گفت کودکان مبتلا به اوتیسم شکل ظاهری خاصی ندارند، فقط در رفتارشان اختلالات عصبی خود را نمایان می کنند.
کودکان اوتیسم در جامعه
کودکان اوتیسمی نباید در جامعه کنار گذاشته شوند و یا به استعدادهایشان بی توجهی شود، چون بسیاری از آنها در زمینه های خاصی استعداد دارند مانند ریاضیات، موسیقی و نواختن، هنر و بسیاری زمینه های دیگر که اگر والدین آگاه و صبوری داشته باشند تا استعدادهایشان را تشخیص دهند و در جهت رشد آن فرزندشان را هدایت کنند، مطمئنا روزی به ثمر خواهند نشست و موفقیتشان چشم گیر خواهد بود و والدین از این موفقیت ها لذت خواهند برد. فقط نیاز به صبوری و پیگیری دارد.
اختلال اوتیسم از چه سنی قابل تشخیص است؟
اگر کودک دارای اختلال اوتیسم از نوع شدید باشد از همان نوزادی با توجه به رفتار خاصی که نسبت به دیگر نوزادان متفاوت است، قابل تشخیص می باشد و میتوان با مراجعه به یک متخصص تشخیص قطعی داد. اما اگر اختلال فرزند شما کمتر و شدت آن در میانه های طیف باشد در سنین 2 الی 3 سالگی علائمی پایدار و پرتکرار از خود نشان می دهد که نشانگر اختلال اوتیسم می باشد. اما در کودکانی که دارای اختلال اوتیسم خفیف هستند، این مشکل و رفتارهای خاص ممکن است تا سن 7 الی 8 سالگی هم بروز نکرده و در سنین مدرسه و ورود به اجتماع با به مشکل خوردن کودک در رفتار اجتماعی پی به مشکل اوتیسم فرزندتان ببرید که در صورتی که فرزند شما به اوتیسم خفیف مبتلا باشد ممکن است با اختلال بیش فعالی اشتباه گرفته شود و به طورصحیح مورد درمان قرار نگیرد زیرا در هر دو این اختلالات تمرکز کودک کمتر از حد معمول است به همین خاطر ممکن است یک فرد غیر متخصص متوجه اینکه واقعا کودک دارای کدام اختلال است، نشود، اما با مراجعه به پزشک متخصص میتوان تشخیص قطعی داد. در هر صورت اوتیسم یک اختلال عصبی میباشد که روی رفتار فردی و اجتماعی کودک تاثیر گذاشته و بالاخره نمایان می شود که والدین آگاه با مشاهده تعدد این رفتارها میتوانند به یک متخصص مراجعه نموده و از وجود و یا عدم وجود این مشکل آگاه شوند.
علائم وجود اختلال اوتیسم در کودکان
تا اینجا در مورد سن و توضیح بیماری اوتیسم اطلاعاتی داده شد اما در این بخش میخواهیم بدانیم که چه علائمی در خصوص این بیماری وجود دارد تا با مشاهده آنها به یک متخصص مراجعه کنیم و جویای مشکل فرزندمان باشیم.
مطلب پیشنهادی: دیسلکسیا در کودکان
علائم اجتماعی
- این کودکان حاضر به برقراری رابطه چشمی با طرف مقابل نیستند
- به صحبت های طرف مقابل با آرامش و تمرکز گوش نمیکند.
- به حرف های دیگران بی اعتنا است.
- مشکل در رفتار صحیح درموقع درست
- انجام حرکات عجیب در موقعیت های عجیب
- مشکل در پیدا کردن دوست
علائم فردی
- نبود تناسب بین صحبت و علائم بدن
- حساسیت زیاد یا کم نسبت به نور، صدا و یا دما نسبت به اشخاص دیگر
- در ادامه دادن بحث ها یا مکالمات مشکل دارند
- انجام حرکات تکرار شونده
- پرت کردن اشیا، زدن اطرافیان و یا کوبیدن خود به جاهای مختلف
- ایجاد صداها و آواهای تکراری و بی معنی
آیا اختلال اوتیسم به طور کامل رفع میشود؟
در جواب این سوال باید گفت خیر. اوتیسم قابل درمان نیست و تا سنین بزرگسالی با کودک شما میماند اما میتوان با روشهایی که متخصصین به شما پیشنهاد میدهند رفتارهای خاص کودک را که مربوط به بیماری است کمتر کرد و رفتارهای او را برای یک زندگی آرام متناسب کرد.
شما با مشاهده رفتارهای خاص در فرزندتان ابتدا باید با مراجعه به یک تیم متخصص علائم و مشکلاتی را که مشاهده نموده اید با آنها در میان بگذارید. سپس این تیم با برسی فرزند شما، علائم او و گرفتن تست های مختلف هوشی و عصبی مطمئن خواهند شد که آیا کودک دچار بیماری اوتیسم می باشد یا خیر. اگر مبتلا بود، مداخلات دارویی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و کاردرمانی حسی آغاز می شود.همینطور متخصصین نکاتی را با والدین درمیان میگذارند و از آنها میخواهند تا حتما انجام دهند که این نکات مربوط به حساسیت های کودکان می باشد تا بهتر بتوانند با کودک اوتیسمی خود رفتار کنند.
چطور با کودک اوتیسمی خود رفتار کنیم؟
در این قسمت تعدادی توصیه به شما میکنیم تا با کمک گرفتن از آنها بتوانید روند بهتری را در مواجه با فرزند اوتیسمتان داشته باشید.
مطلب پیشنهادی: تعامل با کودکان بیش فعال
به رژیم غذایی کودک اوتیسمی توجه کنید
بسیاری از والدین سوال می کنند که چه رژیم غذایی ممکن است به کودک اوتیسمی کمک کند؟ از رژیم غذایی استفاده کنید که حاوی منیزیم باشد. منیزیم در کاهش علائم اضطراب، حرص خوردن و کم توجهی موثر است مواد غذایی که حاوی منیزیم باشند عبارتند از: کنجد، بادام، تخمه آفتابگردان و سبزیجات که در آرام کردن کودک اوتیسمی تاثیر گذارند. از مواد غذایی استفاده کنید که حاوی ملاتونین باشد مانند آلبالو، زرشک و.... یکی از مشکلات کودکان دارای اختلال اوتیسم خواب است. شما با خوردن مواد ملاتونین دار میتوانید کم کم مشکل خواب کودک را حل کنید. البته داروهای حاوی ملاتونین هم وجود دارند که آنها با تشخیص پزشک و زیر نظر او قابل مصرف هستند.
به لباس های که برای کودک اوتیسمی انتخاب می کنید توجه کنید
لباس های کودک اوتیسمی نباید بیش از اندازه تنگ و چسبان و یا زبر و خشن باشد. همانطور که گفته شد یکی از مشکلات کودکان اوتیسمی حساسیت بیش از اندازه یا کمتر از حد معمول به محرک های محیطی است. پس اگر بر حسب اتفاق کودک اوتیسمی بیش از اندازه حساس باشد ممکن است لباس تنگ و یا زبر محرک های لمسی زیر پوست را فعال کرده و کودک را متشنج کند. پس از پوشاندن شلوارلی های تنگ، لباسهای دارای پولک و مونجوق زیاد و یا لباس هایی که از داخل اذیت کننده هستند جدا خودداری کنید.
حواستان به مصرف منظم داروها باشد
اینکه نگذارید کار فرزندتان به حمله و پرخاش برسد مهم است پس در مصرف صحیح و به موقع داروهای او کوشا باشید تا در دراز مدت نتیجه داروها را ببینید.این داروها در تنظیم خواب کودک و همچنین تنظیم کار سیستم عصبی تاثیر گذارند پس فقط با نظر دکتر آنها را کم یا زیاد کنید.
نور و دمای محل زندگیتان را تنظیم کنید
یکی دیگر از حساسیت های کودکان اوتیسمی نور و صدای اطرافشان می باشد. آنها به محرک های بیش از اندازه حساسند پس نباید دمای هوای اطرافشان بیش از حد بالا یا پایین باشد. به طور مثال نباید در گرمای یک ظهر تابستانی یا سرمای یک شب زمستانی آنها را بیرون ببرید چون کلافه می شوند و شروع به پرخاش میکند. همین مورد در مورد نور نیز صدق میکند نور بیش از اندازه که سنسورهای چشم کودک را اذیت کنند اصلا خوب نیست و او را می آزارد. پس در برخورد با این کودکان کمی محتاط تر عمل کنید.
برای مواجهه با اطرافیان آماده شوید
شما به عنوان والدین یک کودک اوتیسمی باید بسیار قوی و محکم باشید. نباید ضعف نشان دهید یا جلوی فرزندتان گله و شکایت کنید، زیرا ممکن است فرزندتان اختلال اوتیسم داشته باشد اما او هوش و استعداد درک اطرافش را دارد و این صحبت های شما او را عصبی تر کرده و مشکلاتش را بیشتر می کند.
همینطور نحوه برخورد صحیح در جمع را به او با ملایمت گوشزد کنید و هر بار بخواهید یک چیز کوچک را در مواجه با دیگران رعایت کند.
سعی کنید در رفتارتان توصیه های متخصصین را فراموش نکنید
متخصصینی که فرزندتان را زیر نظر دارند مطمئنا نکات و مسائل مهمی را به شما گوشزد می کنند تا در برخورد با کودک اوتیسمی آنها را انجام دهید پس آنها را فراموش نکنید. چون کودکان اوتیسمی حساس هستند و ممکن است یک کار به ظاهر ساده ما باعث تحریک آنها بشود.
فرزندتان را به اجتماعی شدن ترغیب کنید
زندگی اجتماعی و رفت و آمد با دیگران به کودک شما کمک میکند تا سیناپس ها و مسیرهای عصبی فعال تر شده و تحریک شوند و مشکلات عصبی کودک اوتیسمی رو به بهتر شدن برود. هم اینکه کودک اوتیسمی در برقراری ارتباط و زندگی در اجتماع با مشکل مواجه است. اگر بتوانید او را آهسته به سمت اجتماع و زندگی در آن راهنمایی کنید، هم تعامل برای او آسان تر می شود هم مسیرهای عصبی او بهتر عمل خواهند کرد.
مطلب پیشنهادی: لکنت زبان در کودکان
اسباب بازی های مناسب کودکان اوتیسمی را تهیه کنید
اسباب بازی کودکان اوتیسمی باید دارای ویژگی هایی باشد که عبارتند از:
سنگین نباشد: چون ممکن است فرزند شما به یکباره دچار حمله عصبی بشود وتصمیم بگیرد چیزهایی را به اطراف پرتاب کند هر چه اسباب بازی های او سبک تر و از جنس‌های نشکن باشد خطر کمتری دارد.
رنگ های ملایم داشته باشد: وسایل اسباب بازی هر چه دارای رنگ های جیغ تری باشد مغز بیشتر تحریک می شود و ممکن است این تحریک او را حساس کند و شروع به پرخاش کند.
ساده نباشد خیلی پیچیده هم نباشد: اگر برای کودکتان بازی فکری تهیه میکنید، بازی را تهیه کنید که نه خیلی ساده باشد که به سرعت قابل حل باشد و هیچ فشاری به مغز نیاورد و نه آنقدر پیچیده که قابل حل نباشد و کودک را ناامید کند.
اسباب بازی‌ها داراری بافت خاص باشند: یکی از ویژگی های کودکان اوتیسمی حساسیت به لمس است. پس می توانید اسباب بازی هایی با جنس های مختلف برای فرزندتان تهیه کنید تا از لمس آنها لذت ببرد.
با به دنیا آمدن یک کودک اوتیسمی تمام یک خانواده درگیر این کودک و مراقبت از او میشوند. ممکن است گاهی خسته و دلسرد شوند اما باید بدانند که اگر شیوه صحیح رفتار با او را بیاموزند راحت تر خواهند توانست با او تعامل کنند و بدانند که نگهداری از یک کودک اوتیسمی کار آسانی نیست و همه باید در آن مشارکت کنند و تلاش کنند تا کودکشان بتواند استعدادهای خودش را شکوفا کند.
در واقع در حال حاضر مبتلایان به اوتیسم درمان قطعی نمیشوند فقط میتوان آنها را آرام‌تر کرد و با انجام کارهایی باعث شد تا حمله ها و رفتارهای خاص آنها کمتر بروز کنند. این اختلال تا سنین بزرگسالی همراه کودکان میماند و لازم است شما به عنوان والدین با حمایت و پشتیبانی از فرزند دارای اوتیسم، کاری کنید تا او بتواند از یک زندگی معمولی بهره مند گردد.
این را بدانید که کودکان اوتیسمی فقط مبتلا به اختلالات عصبی خاص هستند و قرار نیست بی استعداد یا کم هوش باشند و یاد نگیرند، بلکه میتوانند موسیقی دان های بزرگ، دانشمندان بزرگ و یا هنرمندان برجسته ای بشوند.
نظرات کاربران
ورود به سایت